ADHD

ADHD czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi, jest określeniem diagnostycznym opisujących zróżnicowaną grupę dzieci przejawiających problemy związane z brakiem koncentracji uwagi lub skłonnością do rozpraszania uwagi, które często idą w parze z impulsywnością i nadaktywnością. ADHD pojawia się bardzo wcześnie.

Dzieci, które mają trudności z koncentracją uwagi, a przy tym są impulsywne i nadaktywne, mogą cierpieć na zespół ADHD. To problem, który często diagnozujemy u najmłodszych pacjentów naszej poradni w Świdnicy. Najczęściej zgłaszają się do nas opiekunowie i rodzice z pociechami, które mają zaburzenia integracji sensorycznej, rozproszoną uwagę i są nadpobudliwe psychoruchowo. Okazuje się, że problemem nie jest niesubordynacja, błędy wychowawcze czy brak gotowości szkolnej, lecz właśnie ADHD. To przypadłość o podłożu neurologicznym. Po jej zdiagnozowaniu młody pacjent powinien zostać otoczony szczególnym wsparciem od otoczenia.

Przyczyny ADHD

Zgodnie z obecnie obowiązującą teorią oraz prowadzonymi badaniami ADHD jest uwarunkowane neurologicznie. Uważa się, że obszar odpowiedzialny za skupienie uwagi, zachowanie i impulsywność jest mniej aktywny niż u dzieci wolnych od ADHD. Jest bardzo prawdopodobne, że istnieje wiele przyczyn ADHD, lecz żadna z nich nie jest znana i zbadana. Czynnik genetyczny z pewnością odgrywa istotną rolę, ale nie wiadomo, co i w jaki sposób jest dziedziczone.

Podtypy ADHD

Symptomy ADHD są w DSM-IV podzielone na dwie kategorie:

• Zaburzenia koncentracji uwagi,
• Nadpobudliwość psychoruchowa;

Możemy wyróżnić trzy podtypy ADHD, które dzielimy według występujących symptomów na:

• podtyp mieszany — diagnozowany u dzieci, które mają problemy z nadpobudliwością psychoruchową i nie umieją koncentrować uwagi,
• podtyp, gdzie dominującym problemem jest trudność z koncentracją uwagi,
• podtyp, w którym mamy do czynienia z nadpobudliwością psychoruchową i to ona staje się wiodącym problemem.

Objawy

Rodzice, którzy zgłaszają się do naszej poradni, zazwyczaj są zaniepokojeni zachowaniem dziecka w domu i w szkole. Do najczęstszych objawów ADHD należy nie tylko nadmierna aktywność czy hałaśliwość. W szkole dzieci nie umieją rozpocząć pracy czy wykonać polecenia nauczyciela, odpowiadają niepytane albo rozśmieszają kolegów, domagając się ich uwagi i aprobaty.

Innymi problemami są:

• niecierpliwość,
• brak zadowolenia z efektów swojej pracy,
• brak zrozumienia dla konsekwencji, które są następstwem nieakceptowanych zachowań, za to domaganie się od razu pochwał i nagród,
• brak przestrzegania zasad,
• niechęć do kontynuacji zadań, które wydają się dziecku nieciekawe.

Choć dzieci z ADHD zabiegają o sympatię lub podziw rówieśników, często robią to w sposób niepoprawny. Popularnym problemem jest np. stosowanie przemocy fizycznej czy przekraczanie barier — dotykanie, wtrącanie się do rozmów lub zabawy. Dzieci z ADHD nie rozumieją, że takie zachowania są nieakceptowane, ponieważ są mało wrażliwe, łatwo dają się sprowokować, nie dostrzegają sygnałów z otoczenia.

Ponadto:

• łatwo się zniechęcają,
• mają skłonność do rozkazywania i kierowania,
• są uparte,
• nie umieją wzbudzić w sobie empatii,
• oczekują szybkich i częstych zmian aktywności,
• czują się odrzucane przez grupę i nielubiane.

Dziecko z ADHD ma problemy również w domu. Nie słucha poleceń, nie przestrzega reguł, ma skłonność do bałaganienia i niechlujnego wykonywania zadań domowych. Często zupełnie o nich zapomina lub działa bez zastanowienia.

Do tego:

• szybko się złości, gdy nie otrzymuje tego, co chce,
• jest marudne, szczególnie o poranku,
• nie lubi czekać,
• bywa lekkomyślne.

Terapia i leczenie ADHD

Oferowane formy pomocy terapii i leczenia zaburzeń ADHD:

• pomoc psychologiczno-pedagogiczna, Ortograffiti, Ortograffiti z Bratkiem,
• metoda Tomatisa,
• EEG-Biofeedback, RSA Biofeedback,
• integracja sensoryczna,
• metoda Johansena,
• terapia czaszkowo-krzyżowa,
• kontakt z dietetykiem.